Α΄ Η ΠΟΛΥΚΡΟΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 5ης ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Μ Ο Ν Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α

του ΠΑΝΟΥ ΚΡΙΚΗ

31/01/2012

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΦΑΙΡΙΚΗ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΣΗΜΑΝΤΗ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ

Α΄. Η ΠΟΛΥΚΡΟΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 5^ης ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ  Κ.Κ.Ε.

Η απόφαση της 5^ης ολομέλειας του Κ.Κ.Ε.(31-1-1949) είναι μία από τις πιο πολυσυζητημένες αποφάσεις του Κ.Κ.Ε., είναι μια απόφαση που σχολιάστηκε αρνητικά και με δριμύτητα, μία απόφαση που προκάλεσε δικαιολογημένη οργή, έντονη αποδοκιμασία, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, αντιδράσεων και φραστική καταδίκη. 

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

Και ενώ το Ελληνικό κράτος πάνοπλο πλέον και με δύναμη στρατού που έφτανε τις 300.000 άνδρες υπό τη νέα ηγεσία του Στρατάρχη Παπάγουετοιμαζόταν για την τελική εξόρμηση και στην πολιτική ατμόσφαιρα βάραινε η απειλή της άμεσης αμερικανικής ανάμιξης με αποστολή εκστρατευτικού σώματος στην Ελλάδα, συνήλθε στις 31 Ιανουαρίου 1949 κάπου στα βουνά η 5^η ολομέλεια του Κ.Κ.Ε..

Η σύνοδος αυτή του ανωτάτου καθοδηγητικού οργάνου του κόμματος είχε ν’ αντιμετωπίσει πολλά και ακανθώδη προβλήματα. Το σπουδαιότερο ήταν η απόκρουση της προετοιμαζόμενης επίθεσης τουΕθνικού Στρατού, η οποία, κατά τις πληροφορίες που διέρρεαν ως την ηγεσία του Δημοκρατικού Στρατού, είχε ακόμη δυο σκέλη, μετά την εκτέλεση του πρώτου μέρους του, την εκκαθάριση δηλαδή του Μοριά, βάσει του σχεδίου «Π ε ρ ι σ τ ε ρ ά». Υπήρχε δηλαδή ένα δεύτερο σχέδιο με το συνθηματικό όνομα  «Π ύ ρ α υ λ ο ς», που είχε ως στόχο τη συντριβή του αντάρτικου της Ρούμελης, και επίσης ένα τρίτο και τελευταίο που θα ολοκλήρωνε την εκμηδένισή του, με το όνομα «Πυρσός», που θα είχε ως στόχο την οριστική εκκαθάριση του Γράμμου και του Βίτσι, οπότε και θα εκμηδενιζόταν τελείως η ανταρσία σ’ όλη την έκταση της ελληνικής υπαίθρου. Στην απόφαση αυτή, την αντίθετη προς τα εθνικά μας συμφέροντα και που συντελεί στην αποδυνάμωση του Ελληνικού Έθνους, της 5^ης Ολομέλειας της Κ. Ε. του Κ.Κ.Ε. πήραν μέρος όλα τα μαχόμενα και εν ενεργεία στελέχη της. Ονομαστικά αναφέρονται οι Ν. Ζαχαριάδης, Γιάννης Ιωαννίδης, Μάρκος Βαφειάδης, Μ. Παρτσαλίδης, Β. Μπαρτζώτας, Δ. Βλαντάς, Λ. Στρίγκος, Π. Ρούσος, Γ. Γούσιας, Κ. Κολιγιάννης, Ζήσης Ζωγράφος[1], Κώστας Καραγιώργης, Β. Μαυρομάτης, Χρύσα Χατζηβασιλείου, Αλέγρα Σκίφτη, Κ. Λουλές, Μιχ. Σινάκος, Μιλτιάδης Πορφυρογένης, Θανάσης Χατζής, Φώκος Βέτας, Μιχ. Τσάντης, Απ. Γκρόζος, Πολύδωρος Δανιηλίδης, Μ. Βατουσιανός. (ΤΑΣΟΣ ΒΟΥΡΝΑΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ της Νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας, Τόμος Δ΄, σελίδα 289 - 290).

Η πρώτη κυβέρνηση των βουνών είχε σχηματιστεί, στις 23 Δεκεμβρίου 1946 από 8 μέλη, υπό την προεδρία του Μάρκου, ο οποίος διατηρούσε και την αρχιστρατηγία του ΔΣΕ. Η νέα κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά την 5^η Ολομέλεια, με πρόεδρο τον Δημ. Παρτσαλίδη, το Γενάρη του 1949, αποτελέστηκε από 16 μέλη: Πρόεδρος Παρτσαλίδης. Υπουργοί: Ιωαννίδης, Ρούσος, Βλαντάς, Μπαρτζώτας, Στρίγκος, Κ. Καραγιώργης, Μήτσος Παπαδημήτρης, Μιλτ. Πορφυρογένης, Στ. Σαβίδης, Παρμ. Αβδελίδης, Πέτρος Κόκκαλης, Γ. Ταπακίδης, Απ. Γκρόζος, Γιάννης Βουρνάς και Πασχάλης Μητρόφσκι[2].

Στη νέα κυβέρνηση μετείχε και ένας από τη λεγόμενη μειονότητα των«Σλαβομακεδόνων», ο Πασχάλης Μητρόφσκι. Οι σλαβικής καταγωγής κάτοικοι της Ελλάδας, οι λεγόμενοι από την ίδια τη φυλετική τους ορολογία«Γκρεκομάνοι», είχαν ελληνική εθνική συνείδηση, εν αντιθέσει με τους κατοίκους των περιοχών των άλλων Βαλκανικών κρατών εκτός των ορίων της Ελλάδας, που εσύροντο εθνικά και πολιτικά πότε προς τη Γιουγκοσλαβία και πότε προς τη Βουλγαρία και αποτελούσαν μόνιμο πρόβλημα της περιοχής της Μακεδονίας από τον καιρό που οι Βαλκανικοί εθνικισμοί συγκρούονταν αιματηρά κατά την περίοδο 1903 – 1908, όταν τα εδάφη εκείνα ήταν τουρκοκρατούμενα.

Το λεγόμενο Μακεδονικό είχε πολλά αγκάθια και αποτελούσε ανασχετική τροχοπέδη για το ελληνικό προοδευτικό κίνημα, δεδομένου ότι οιΓκρεκομάνοι της Ελλάδας (δίγλωσσοι κατά τις τελευταίες δεκαετίες) δεν αποτελούσαν πρόβλημα μειονότητας για τη χώρα. Έλαβαν ενεργό μέρος στην εθνική αντίσταση χωρίς διακρίσεις φυλετικές και πολλοί υπηρετούσαν ήδη στις τάξεις του ΔΣΕ, δεδομένου ότι τα χωριά τους ανήκαν στην ανταρτοκρατούμενη περιοχή. (Τάσος Βουρνάς, ενθ. ανωτέρω σελίδα 291).